قدیم‌ترها، در دوران دبیرستان، چیزهایی می‌سرودم که هم وزن داشت و هم قافیه. نمی‌دانم می‌شد اسمش را شعر گذاشت یا نه؟! اما به‌هرحال می‌سرودم.

دانشگاه که رفتم، بالکل ذوق شعریم کور شد...
بعدتر روی آوردم به نوشتن. نه به معنای نویسندگی و نوشتن کتاب و داستان و ... بلکه به معنای نوشتن همین مطالب در وبلاگ و سایر فضاها....

اما اکنون، وقتی بعد از حدود سه سال به وبلاگم مراجعه کردم، حس کردم ذوق نوشتنم هم کور شده .....